Paradísin Zanzibar

Síðustu tveir dagar hafa farið í afslöppun og yndislegheit á eyjunni Zanzibar í Indlandshafi. Það var kærkomið eftir alla keyrsluna fyrstu vikuna. Á meðan við dveljum hér sef ég líka á hóteli, sem er líka kærkomið, eftir tæpa viku í tjaldi.

Zanzibar er sjálfstjórnarríki sem heyrir undir Tanzaníu. Zanzibar á sér langa verslunarsögu við Arabaheiminn og er undir sterkum áhrifum frá því. Hér er íslam ráðandi trú og samkynhneigð var bönnuð með lagasetningu fyrir 10 árum. Því er kaldhæðnislegt að frægasti sonur Zanzibar skuli vera Freddy Mercury, söngvari Queen, sem fæddist hér írönskum foreldrum og fékk nafnið Farrokh Bulsara. Árið 2006 kom hópur róttækra íslamista á Zanzibar í veg fyrir það að haldið yrði upp á að 60 ár væru liðin frá fæðingu Freddy Mercury, en hér eru þó ýmsir minnisvarðar um hann og Zanzibar mun þrátt fyrir allt vera vinsæll sumardvalarstaður meðal samkynhneigðra Suður-Afríkumanna.

Fyrsta sólarhringinn vorum við höfuðborginni, Zanzibar. Miðborg hennar heitir Stone Town og er á heimsminjaskrá UNESCO. Hún var lengi vel ein helsta verslunarmiðstöð Afríku. Hér er mikið ræktað af kryddjurtum og ávöxtum sem Arabar keyptu, en sorgarsagan er sú að Zanzibar var líka miðstöð þrælaflutninga, bæði til Arabalanda og Vesturheims. Þrælamarkaðurinn í Stone Town var sá síðasti til að loka í Afríku. Þar er nú safn þar sem má meðal annars sjá niðurgrafnar dýflyssur þar sem fólk var látið dúsa við ömurlegar aðstæður áður en það var selt í þrældóm, þeir sem lifðu af. 

Á staðnum þar sem þrælauppboðið sjálft fór fram reistu trúboðar kirkju, sem er um leið minnisvarði um það sem þar fór fram. Við altarið er m.a. rauð marmarahella, miðjan er hvítur hringur sem táknar tréð sem þarna stóð, þar sem þrælarnir voru bundnir og hýddir til að sannreyna hversu harðir af sér þeir væru. Rauði steinninn táknar blóðið. Breski landkönnuðurinn Dr. Livingstone var sá sem beitti sér hvað harðast fyrir lokun þrælamarkaðarins og minningu hans er mjög haldið á lofti. Hann lést síðar úr malaríu í Sambíu, en í kirkjunni á Zanzibar er kross sem smíðaður er úr greinum trésins sem hann lá undir þegar hann dó. Hjarta hans er grafið í Sambíu, en það tók rúmt ár að flytja sjálft líkið til greftrunar í Bretlandi.

Frá Stone Town keyrðum við á norðurenda eyjunnar, þar sem við gistum tvær nætur við ströndina. Og þvílík strönd. Hún er einmitt eins og paradís á að vera, skjannahvít og hafið túrkisblátt. Í dag sigldum við nokkur út í litla eyju undan ströndu Zanzibar, Nemba heitir hún. Þar snorkluðum við í kóralrifi og borðuðum grillaðan túnfisk með fersku mangói og engifer. Eftir marga klukkutíma svaml í sjónum hefur húðin fengið nógan skammt af sól og því sit ég hér í skugga á veröndinni með einn bjór, blogga og bíð eftir sólsetrinu.

Ég tók annars eftir því á siglingunni í dag að ekki nema 2-3 km meðfram ströndinni eru lagðir undir hótel. Eftir það taka við margir km af óbyggðri strandlengju. Zanzibar er túristastaður, en það kom mér á óvart hversu fáir ferðamenn eru þó hér. Ég myndi halda að hér sé talsvert rými fyrir frekari uppbyggingu. Ef einhver skyldi eiga sér draum um að hefja hótelrekstur!

Því miður siglum við héðan frá Zanzibar á hádegi á morgun. Eins og ég sá fyrir, þá myndi ég gjarnan vilja vera hér aðeins lengur. Næstu nótt verðum við í Dar Es Salaam, svo er talsverð keyrsla framundan næstu daga á meðan við vinnum okkur í átt að landamærunum við Malaví. Vegirnir eru á köflum alveg djöfullegir hérna og ferðin sækist hægt. Ég vissi að það yrði þannig en þar sem Tanzanía er eitt helsta ferðamannaland Afríku var ég satt að segja vongóð um að ástandið hér væri betra. Það kom mér á óvart hversu takmarkaður infrastrúktúrinn er og fyrir utan Zanzibar heyrir til undantekninga að maður sjái ferðamenn. Almenna ástandið hér er á pari við það allra frumstæðasta sem ég sá í Suðaustur-Asíu. Víða standa þó malbikunarframkvæmdir yfir. Mér skilst að það séu að stórum hluta Kínverjar sem standa fyrir vegalagningum og öðrum fjárfestingum hér.